بوشهری‌ها همچنان محروم از هنر محسن شریفیان!

بامداد جنوب – الهام بهروزی

بوشهر را با داستان‌ها و موسیقی‌اش می‌شناسند؛ داستان‌ها و نواهایی که در میان کوچه‌های تنگ و تو در توی بافت قدیمی‌اش شنیدنی‌تر و خواستنی‌تر هستند اما گاه سازهای این دیار کوک می‌شوند در شهرها و گذرهای دیگر تا حال و هوای جنوب را به میان بافتار فرهنگی آن‌جاهای دور و نزدیک بکشانند. موسیقی این دیار خواستنی است، یک جور غریبی شور می‌آفریند، غوغا می‌کند و ذهن را از نشخوار افکار خسته‌کننده می‌شوید و به شوق وا می‌دارد.

این بار لیان، برنامه مفصل‌تری برای شورآفرینی این موسیقی تند و تیز و ریتمیک بوشهر دارد. این گروه درصدد است تا با اجرای متفاوت و شاد، اندکی از غم‌های ایران عزیز را در دوران پساجنگ بزداید. این گروه که به تازگی اجرای موفقی را در ملبورن استرالیا داشته و با هنرنمایی‌ منحصربه‌فردش توانسته برخی از چهره‌های موسیقایی و مردم آن جغرافیای دوردست را انگشت به‌دهان کند و زیبایی زبان فارسی و موسیقی فولکلور جنوب ایران را به رخ بکشد، این بار می‌خواد هموطنان مغموم و بهت‌زده خود را به شور وادارد. محسن شریفیان، موسیقیدان خلاق و نوآور با همراهی و همدلی گروه حرفه‌ایش می‌خواهد ایران را به شور و شادی دعوت کند آن هم با نواها و آواها ناب و شورآفرین این اقلیم پر از راز و رمز.

در این رابطه، سرپرست گروه «لیان» گفت: موسیقی تنها راه بقا برای ماست. اجرای قبلی ما به دلیل جنگ لغو شد و این آخرین تصویری است که می‌توانستم در ذهن داشته باشم که روزگاری جنگ باعث لغو کنسرت ما شود.

محسن شریفیان با بیان اینکه این روزهای تلخ، با موسیقی و رقص خواهد گذشت و ما هنوز هستیم و نفس می‌کشیم، افزود: ما در آتش رفتیم و با آواز برمی‌گردیم. همه بلیت‌های سانس یک کنسرت ما در دو ساعت فروش رفت و این موضوع نشان داد که موسیقی شاد «لیان» مردم را امیدوار می‌کند. این امید، برای ما بسیار مسئولیت‌زاست و باید حتما برایش برنامه داشته باشیم.

وی درباره اجراهای گروه «لیان» در استرالیا و استقبال از این گروه هم توضیح داد: سه رسانه مهم و اصلی استرالیا کنسرت «لیان» در این کشور را پوشش دادند و با برگزاری نشست‌های تخصصی، به بررسی این گونه از موسیقی پرداختند. کارشناسان و متخصصانی درباره فعالیت ما اظهارنظر کردند و متاسفانه چنین رویکردی نسبت به موسیقی بوشهر و جنوب در کشورمان وجود ندارد و این بار در تور جدید «لیان» به این موضوع مهم به شکلی ویژه خواهیم پرداخت.

تهیه‌کننده و مدیر برنامه‌های گروه «لیان» نیز در خصوص تور این گروه گفت: بعد از اجرای تهران، گروه «لیان» به اصفهان، اهواز، شیراز، شمال ایران و بسیاری دیگر از شهرهای کشور سفر خواهد کرد. «لیان» در تور قبلی با اجرا در بیش از ۴۰ شهر ایران، رکورددار تعداد سانس اجرا در بسیاری از شهرها بود.

علی حق‌شناس یادآور شد: به نظر می‌رسد موسیقی جنوب ایران در حال همه‌گیری است و باید در صیانت از آن بیشتر و بیشتر دقت شود. تور کنسرت‌های «لیان» در کانادا و اروپا دیگر برنامه‌های امسال ماست که به شکلی ویژه در حال برنامه‌ریزی آن هستیم.

آوازه لیان و محسن شریفیان امروز مرزهای کشور را پشت سر گذاشته است. این آوازه یک‌شبه به دست نیامده است، بلکه حاصل سال‌ها اجرای هنرمندانه و مبتنی بر پژوهش در موسیقی اصیل جنوب و واکاوی‌های جست‌وجوگرانه است که شریفیان برای باززنده‌سازی سبک‌ها و تصنیف‌ها و قطعات این جغرافیای موسیقی‌خیز انجام داده است. همین دغدغه‌ها و کاوش‌های دقیق و پژوهشی موجب شده که امروز شریفیان به یکی از اساتید صاحب‌نظر و نکته‌سنج موسیقی نواحی ایران تبدیل شود.

این اغراق نیست که اگر ادعا کنیم که شریفیان مسبب ملی و جهانی شدن موسیقی بوشهر است. او سال‌هاست به همراه لیان شهر به شهر، کشور به کشور سفر کرده و موسیقی گوشنواز و فرهنگ فولکلور جنوب را به روی صحنه برده با همان سبک و سیاق اصیل و اولیه تا بدین شکل هویت این هنر اجدادی خدشه‌دار نشود و تحریفی بدان راه پیدا نکند.

او با غور در موسیقی بوشهر، زیر و بم و جزئیات آن را بیرون کشیده و آواها و نواهای شادی را از غم جدا کرده و با گپ و گفت با قدیمی‌ترها و نوازنده‌های کم‌سواد اما متبحر و حرفه‌ای تلاش کرده تا موسیقی این استان را با پالایش تحریف‌ها و سلیقه‌ها با روایتی نو و وفادار به ماهیت اصلی‌اش بازسازی کند و به گوش جهانیان برساند.

این هنرمند با همه محبوبیت و نقشی که در بازآفرینی موسیقی فولکلور جنوب دارد اما در سال‌های اخیر تحت تاثیر برخی از تنگ‌نظری‌ها و کژاندیشی‌ها از اجرا در زادگاهش محروم شده است. این در حالی است که او شیفته بوشهر و مردمش است. به طوری که می‌گوید: «من هر جا بروم، برایم بوشهر نمی‌شود. اصلا یه جوری به بوشهر وصلم که حتی اگر شده وسط همه کارها و شلوغی‌ها و سفرهایی که دارم، باید بیایم بوشهر، سری بزنم و دوباره برگردم سر کار یا پروژه‌هایم.»

شریفیان، روحیه و ادبیات خاصی دارد، زیاد اهل گفت‌وگو با رسانه یا شوآف نیست. تنها در مواقع خاصی از برنامه‌هایش می‌گوید، آن‌ هم در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام. او حق بزرگی بر گردن موسیقی بوشهر دارد. همو بود که ساز نی‌انبان ایرانی را جهانی کرد و به اعتبار آن افزود. همو بود که به وجه شفابخشی موسیقی جنوب تاکید ورزید و با برجسته کردن آیین زار، جنبه‌های آیینی این هنر جنوبی را بازنمایی کرد.

او با نوشتن کتاب‌ها و مقالات پژوهشی عمیق‌ و ژرف‌نگرانه در بازسازی و بازشناسی هویت و ماهیت و جوهره موسیقی جنوبی نقش کلیدی بازی کرد. حال باید پرسید که چرا این هنرمند با همه نقشی که بر موسیقی جنوب و ایران زده، در شهر خودش نباید روی صحنه برود؟! مشکل کجاست؟ چرا همشهری‌های وی باید از هنر او و لیان بی‌نصیب بمانند؟ این‌جا به‌نظر می‌رسد که مخاطبان بوشهری شریفیان محروم شده‌اند نه این هنرمند؟! چراکه شریفیان و لیان در نقاط دیگر این کره خاکی روی صحنه می‌روند و همواره با اجراهای موفق‌شان بر آوازه و اصالت موسیقی این دیار افزوده‌اند.

جای تاسف دارد که باز بوشهر در تورکنسرت لیان جایی ندارد. اجرایی که بی‌شک می‌تواند بوشهری‌ها را بر سر ذوق بیاورد، به‌ویژه در دوران پس از جنگ. قطعا شریفیان و لیانی‌ها نیز رویای چنین اجرایی را دارند اما همچنان این رویا مقهور و مغلوب تنگ‌نظری‌هاست تا این موسیقیدان و گروهش نتوانند همشهری‌های خود را به شعف و شادی فرابخوانند…