مسؤولیت امروز ما؛ مدارا در روزهای پساجنگ

انسجام ملی در روزهای جنگ دوازده روزه به‌یقین یکی از درخشان‌ترین وقایع ملی پس از جنگ تحمیلی ۸ ساله بود. در جایی که شاید برخی اختلاف‌نظرها و نارضایتی‌های مردم این تصور را ایجاد کرده بود که با وقوع یک جنگ ممکن است به پاشنه آشیل کشور تبدیل شود. نمایش مقتدرانه مردم در ایجاد همدلی، حفظ انسجام ملی، پاسداری از وطن در اثنا جنگ دوازده روزه دستاورد بی‌بدیلی است که همه ما برای پاسداشت آن باید از جان‌مایه بگذاریم.

در این رهگذر اما رعایت مدارا و مراقبت از همدیگر در روزهای پس از جنگ به‌یقین اهمیتی به همان گران‌سنگی دارد. فراموش نکنیم آثار ناشی از یک جنگ ناگهانی و غیرمتقارن که دارای تبعات سوء  اقتصادی نیز بود شرایط پیچیده‌ای را در مقابل جامعه قرار داده است.

 در این شرایط  آنچه اکنون به‌مانند حفظ انسجام ملی اهمیت پیداکرده است مدارا و رویکردی حمایتی متقابل شهروندان از همدیگر در کنار وظیفه جدی دولت و حاکمیت برای بازگرداندن مردم به زندگی عادی است. به‌طور طبیعی تلاطم‌های روانی و همین‌طور اقتصادی ناشی از این شرایط و همچنین ابهام در فضای پیش رو به دلیل عدم صداقت طرف متخاصم خارجی که نوعی عدم پیش‌بینی پذیری از شرایط آینده اقتصادی را ایجاد کرده است در کنار آسیب دیدن کسب‌وکارها در این دوازده روز و نتایج آن در روزهای پس از جنگ به‌طور زنجیره‌وار افراد بسیاری به‌ویژه گروه‌های کم برخوردار و دارای شرایط ویژه مانند سالخوردگان و توانیابان را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به‌یقین اقدامات بسیار ساده مانند مدارا کردن یک صاحب‌خانه با مستاجر و یا یک کارفرما با نیروی کار و حمایت و مراقبت‌های روانی و همین‌طور اجتماعی از افرادی که تاب‌آوری کمتری دارند  و یا اینکه در این شرایط  کسب‌وکارشان آسیب‌دیده و با سختی در تامین معیشت مواجه شده‌اند رسالتی است که بر دوش همه ما قرار گرفته است. با تاکید بر اینکه نقش محوری را در این شرایط حاکمیت بر عهده دارد،  اما همه دوستداران این مرزوبوم این توان و ظرفیت را دارند که در ادامه کار سترگی که برای حفظ انسجام ملی در شرایط جنگ انجام دادند با ایجاد یک موج اجتماعی برای حمایت و بازگرداندن این افراد به زندگی و همین‌طور کمک برای عبور از این روزهای سخت صحنه شکوهمند دیگری خلق کنند. فراموش نکنیم که ممکن است ما ناخواسته با تداوم وضع موجود مواجه شویم برای همین مردم باید به زندگی عادی برگردند دولت و حاکمیت نیز همان‌طور که در حال برنامه‌ریزی و تلاش هستند باید به‌سرعت بخشیدن این بازگشت کمک کنند فراموش نکنیم که در روزهای سخت جنگ این مردم نشان دادند که اگر اراده‌ای در حمایت و پشتیبانی از همدیگر داشته باشند هیچ مانعی حتی موشک‌باران و زیر آتش دشمن بودن نمی‌تواند آن‌ها را محدود کند آنچه پیش روی ماست صحنه ایست که نیازمند مدارای حداکثری و حمایت متقابل از همدیگر تا بازگشت به ثبات است. به یاد داشته باشیم اقدامات هرچند کوچک در حمایت از همدیگر اعم از حمایت روانی و اقتصادی و همدلی می‌تواند منجر به ایجاد سرمایه اجتماعی بزرگی برای آینده این کشور شود.