نقش و جایگاه تشکل‌های اتاق بازرگانی در ایران
اتاق بازرگانی به‌عنوان نماینده بخش خصوصی، تشکل‌ها و انجمن‌های زیادی در دل خود جای‌داده که هر یک نقش کلیدی در رفع چالش‌ها و مشکلات بنگاههای اقتصادی دارند. چراکه صدای بخش خصوصی از طریق تشکل‌ها و انجمن‌های اتاق بازرگانی به گوش مسئولان می‌رسد.
با نگاهی به مشکلات بنگاههای اقتصادی متوجه می‌شویم بسیاری از آن‌ها در زمینه‌های مختلف نظیر واردات و صادرات به خودتحریمی برمی‌گردد که تشکل‌های اتاق بازرگانی می‌توانند جهت هرکدام از سیاست‌گذاری‌ها به نفع بخش خصوصی را تغییر دهند. به این ترتیب نقش تشکل‌ها در بقای بنگاههای اقتصادی کلیدی است چون اتاق به‌تنهایی قادر به ارتباط با تمام فعالان اقتصادی در بخش‌های مختلف نیست و فقط از طریق تشکل‌ها می‌تواند گام‌های بلندی در زمینه بهبود فضای کسب‌وکار، رفع قوانین متناقض و بخش‌نامه‌های خلق‌الساعه بردارد.
بنابراین هر چقدر تشکل‌ها توانایی بالاتر و عملکرد بهتری داشته باشند اتاق بازرگانی می‌تواند اقدامات چشمگیری در جهت بهبود شرایط فعالان اقتصادی انجام دهد. به عبارتی فقط زمانی‌که اعضای هیئت‌مدیره تشکل‌ها از تخصص، تجارب و صلاحیت لازم برخوردار باشند می‌توان شاهد هدف‌گذاری در جهت جذب و افزایش سرمایه بنگاههای اقتصادی و دستیابی به بازارهای جدید باشیم که توسعه و پیشرفت اتاق را به دنبال خواهد داشت. به همین علت باید افرادی که به‌عنوان رئیس و اعضای هیئت‌مدیره انتخاب می‌شوند معیارهای لازم را داشته باشند چراکه هرگونه ضعف و بی‌تدبیری اعضاء عملکرد ضعیف تشکل را به همراه خواهد داشت و در نهایت آسیب‌های جبران‌ناپذیری به اتاق بازرگانی خواهد زد.
بنابراین پربیراهه نیست اگر بگوییم کشورهای توسعه‌یافته که موفق به هدایت سرمایه‌ها به بخش مولد شده‌اند و به رشد اقتصادی دست یافتند تشکل‌های قوی داشتند که از مشکلات و چالش‌ها با خبر بوده و مانع سیاست‌گذاری‌های اشتباه مسئولان شده‌اند. در ایران هم باید نگاه دولت به تشکل‌ها و بخش خصوصی تغییر کند در واقع هرچقدر تعامل دولت و مجلس با تشکل‌ها و اتاق بازرگانی بیشتر باشد بهبود فضای کسب‌وکار و در نهایت رشد اقتصادی را شاهد خواهیم بود. همان‌طور که در ماده دوم و سوم قانون بهبود فضای کسب‌وکار هم آمده است دستگاه‌های اجرایی، نهادها و وزارتخانه‌ها باید در تدوین بخشنامه‌ها به نظر بخش خصوصی به‌عنوان عاملی مؤثر در فرایند تصمیم‌گیری توجه و با این بخش مشورت کنند. اجرای این قانون فقط از طریق تعامل اتاق بازرگانی با تشکل‌ها میسر خواهد بود که در تمام حوزه‌ها فعال هستند.
باید در نظر داشت اگر تشکل‌های قدرتمند تشکیل شوند که با اتاق بازرگانی در تعامل باشند و صدای بخش خصوصی از این طریق به گوش دولت و مجلس برسد چندان تحقق رشد اقتصادی دور از ذهن نخواهد بود. چراکه فعالان اقتصادی در بخش‌های مختلف درگیر قوانین دست‌وپاگیر نیستند و مطالبات خود را از طریق تشکل‌ها به دولت مخابره می‌کنند درواقع زمانی که به مردم و تشکل‌ها اعتماد شود مسیر رشد اقتصاد ناخودآگاه هموار خواهد شد.
شاهد بودیم در دوره‌های مختلف وزرایی که با تشکل‌ها در ارتباط بودند عملکرد بهتری داشته‌اند بنابراین باید رئیس‌جمهوری و اعضای کابینه‌اش صدای بخش خصوصی را که در برخی دوره‌ها شنیده نشده بشنوند و به ظرفیت‌های بالقوه تشکل‌ها ایمان داشته باشد تا توسعه پایدار و افزایش بهره‌وری حتی با وجود تحریم‌های بین‌المللی تحقق یابد.