رؤیای صعود در میدان سخت آسیا
۱۴۰۴-۰۵-۰۸
ورزش
70 بازدید
گفت‌وگوی بامداد جنوب با مریم هاشمی، مربی برازجانی؛
روایت ساختن باشگاهی زنانه در دل خانه
بامداد جنوب: گاهی فکر می‌کنیم برای رسیدن به رؤیاها، باید همه‌چیز فراهم باشد؛ اما واقعیت این‌طور نیست. مریم هاشمی، مربی جوان اهل برازجان، این را با زندگی خودش ثابت کرده است. او وقتی دید خیلی از خانم‌ها در شهرش امکانات یا شرایط رفتن به باشگاه را ندارند، تصمیم گرفت با حداقل وسایل در خانه‌اش یک باشگاه کوچک راه بیندازد. شاید امکاناتش مثل باشگاه‌های بزرگ نباشد، اما همین فضا باعث شد خیلی از بانوان شهر، دوباره به ورزش و سلامتی برگردند. قصه مریم نشان می‌دهد اگر واقعاً چیزی را بخواهیم و برایش وقت و انرژی بگذاریم، حتی از دل محدودیت‌ها هم می‌شود راهی پیدا کرد و به دیگران انگیزه و امید داد. در همین زمینه بامداد جنوب به سراغ این مربی برازجانی رفته و با وی گفت‌وگویی ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و کمی درباره پیشینه فعالیتتان بگویید. چه شد که به فیتنس علاقه‌مند شدید؟
من مریم هاشمی هستم، مربی رسمی فیتنس و بدن‌سازی و ساکن برازجان. از نوجوانی، همواره ورزش بخش جدانشدنی زندگی من بوده است و فعالیت بدنی را راهی برای تخلیه انرژی و کسب آرامش ذهنی می‌دانستم. با ورود به دنیای فیتنس، دریافتم که این حوزه تنها یک ورزش نیست، بلکه نوعی سبک زندگی و مسیری برای قوی‌تر شدن از نظر جسمی و روحی است.
ایده راه‌اندازی یک باشگاه خانگی چگونه شکل گرفت و چه عواملی شما را به این مسیر سوق داد؟
همیشه رؤیای داشتن فضایی اختصاصی برای آموزش داشتم، اما محدودیت‌های مالی و شرایط جغرافیایی شهر باعث شده بود به این فکر بیفتم که با حداقل امکانات و سرمایه چگونه می‌توان شروع کرد. جرقه اصلی زمانی در من زده شد که دیدم بسیاری از بانوان به دلایل مختلف نمی‌توانند در باشگاه‌های عمومی حضور یابند. تصمیم گرفتم فضایی امن، حرفه‌ای و صمیمی در خانه‌مان برایشان فراهم کنم.
زمانی که تصمیم گرفتید با سرمایه اندک آغاز کنید، با چه چالش‌هایی روبه‌رو شدید؟
بزرگ‌ترین چالش برایم، نگاه و قضاوت دیگران بود. برخی تصور می‌کردند در فضایی کوچک، موفقیت و نتیجه چندانی حاصل نمی‌شود. از سوی دیگر، تأمین تجهیزات اولیه با بودجه محدود، کار آسانی نبود؛ اما به این باور داشتم که اگر با عشق، تعهد و امید آغاز کنی، همه موانع قابل‌عبور هستند.
چگونه توانستید با منابع محدود، فضای مناسبی برای باشگاه خانگی‌تان ایجاد کنید؟
با خلاقیت و اولویت‌بندی هزینه‌ها، وسایل ورزشی را به‌مرور و حتی گاه به‌صورت اقساط تهیه کردم. تلاش کردم محیط تمرینی با دقت و عشق طراحی شود تا هم فضایی شاد و گرم و هم شرایط مطلوب برای ورزش فراهم آید. به نور، تهویه، موسیقی و تمیزی محیط اهمیت ویژه‌ای می‌دهم.
اولین قدم‌ها برای آغاز این مسیر چه بودند و تجهیزات را چگونه تهیه کردید؟
کارم را با چند دمبل ساده، کش تمرینی و مت آغاز کردم؛ وسایلی که اغلب از فروشگاه‌های محلی یا اینترنتی و با بهره‌گیری از تخفیف‌ها خریداری کردم. مهم‌تر از تجهیزات، این بود که برنامه تمرینی علمی و مربیگری دلسوزانه ارائه دهم.
آیا از ابتدا برنامه آموزشی مشخصی داشتید یا به‌مرور آن را توسعه دادید؟
دوره‌های تخصصی مربیگری فیتنس را گذرانده بودم و با علم روز فعالیت خود را آغاز کردم؛ اما تجربه عملی با شاگردان، کمک کرد تا برنامه‌ها را متناسب با سطح، شرایط بدنی و هدف هر فرد به‌شکل شخصی‌سازی‌شده به‌روزرسانی و ارتقا دهم.
چه نوع تمریناتی ارائه می‌دهید و آیا برنامه‌ای ویژه برای بانوان دارید؟
برنامه تمرینی من فیتنس، چربی‌سوزی، فرم‌دهی، تمرینات مقاومتی و حتی حرکات اصلاحی برای وضعیت بدنی را در بر می‌گیرد. تمرکزم بر بانوان، به‌ویژه کسانی است که یا تازه‌کار هستند یا به دلیل آسیب یا بیماری به توجه ویژه نیاز دارند. کلاس‌ها معمولاً خصوصی یا نیمه‌خصوصی و با نظارت دقیق برگزار می‌شود.
چگونه مشتریان اولیه خود را جذب کردید؟ آیا از شبکه‌های اجتماعی هم بهره گرفتید؟
در ابتدا، معرفی دهان‌به‌دهان میان دوستان و آشنایان تأثیرگذار بود. سپس با فعالیت حرفه‌ای در اینستاگرام و انتشار عکس، ویدئو و دستاورد شاگردان و ارائه نکات آموزشی، توانستم جامعه مشتریانم را گسترش دهم.
بزرگ‌ترین مانعی که در این مسیر با آن روبه‌رو شدید چه بود و چگونه بر آن غلبه کردید؟
بزرگ‌ترین مانع، دغدغه‌های ذهنی و ترس از شکست بود. بارها خود را با دیگران مقایسه می‌کردم و نگرانی‌هایی درباره قضاوت اطرافیان داشتم؛ اما با تمرکز بر هدف خود، حمایت خانواده و ایمان قلبی به مسیرم، توانستم این تردیدها را پشت سر بگذارم.
به‌عنوان یک مربی زن در برازجان، آیا با محدودیت‌های فرهنگی یا اجتماعی مواجه بودید و چگونه با آن‌ها کنار آمدید؟
بله گاهی نگرش‌های سنتی یا عدم اعتماد به حضور زنان در فضاهای حرفه‌ای ورزشی وجود داشت؛ اما با رعایت اصول حرفه‌ای، احترام به فرهنگ جامعه و تلاش برای جلب اعتماد هنرجویان توانستم اعتماد و اطمینان لازم را ایجاد کنم و ثابت کنم که زنان هم می‌توانند مستقل، موفق و الهام‌بخش باشند.
چه توصیه‌ای به بانوانی دارید که علاقه‌مند به فیتنس هستند اما نگران سرمایه و امکانات هستند؟
در دل محدودیت‌ها هم می‌توان فرصت ساخت؛ مهم شروع کردن است، حتی با قدم‌های کوچک. یادگیری مداوم، پشتکار و اعتمادبه‌نفس، از هر تجهیزاتی ارزشمندتر است. اگر حقیقتاً علاقه‌مند باشید، راه را پیدا می‌کنید.
نقش تغذیه را در برنامه‌های آموزشی چگونه می‌بینید؟
تغذیه مکمل تمرین است و بدون توجه به اصول آن، دستیابی به نتیجه بسیار دشوار می‌شود. به شاگردانم توصیه‌های ساده و علمی در باب تغذیه می‌دهم و ایجاد عادت‌های سالم غذایی را بر سلامتی و پایداری بلندمدت مقدم می‌دانم.
چگونه خود را به‌روز نگه می‌دارید و از روش‌های نوین فیتنس مطلع می‌شوید؟
همواره با پژوهش و مطالعه مقالات علمی، شرکت در دوره‌های آنلاین و دنبال‌کردن مربیان بین‌المللی اطلاعاتم را به‌روز می‌کنم. تجربه‌ی عملی با شاگردان نیز بخشی مهم از روند یادگیری و رشد حرفه‌ای من است.
آیا نمونه‌ای از تأثیرگذاری یا تغییرات چشمگیر شاگردانتان دارید که برایتان اهمیت داشته باشد؟
بله؛ یکی از هنرجویان من که از افسردگی شدید ناشی از بیماری ام‌اس رنج می‌برد، با استمرار تمرینات نه‌فقط وزن کم کرد، بلکه روحیه‌اش به شکل چشمگیری تغییر یافت و این تحول نقش زیادی در روند بهبود سلامتی او داشت. اکنون او الهام‌بخش اطرافیان خود شده است و این برای من از زیباترین دستاوردهای حرفه‌ایم محسوب می‌شود.
تجربه فعالیت خانگی چه تفاوت‌هایی با فعالیت در باشگاه‌های حرفه‌ای دارد؟
در محیط خانه حس صمیمیت و امنیت بیشتری حکم‌فرماست و شاگردان راحت‌تر با من ارتباط می‌گیرند. این فضا امکانات بیشتری برای طراحی برنامه‌ها و شخصی‌سازی تمرینات فراهم می‌آورد، هرچند مدیریت کامل همه امور باشگاه نیز به عهده خودم است.
چگونه بین زندگی شخصی و حرفه‌ای تعادل برقرار می‌کنید؟
با تقسیم‌بندی دقیق زمان، تعیین ساعات مشخص تمرین، استراحت و توجه به خانواده، تلاش می‌کنم انرژی خود را مدیریت کنم تا دچار فرسودگی نشوم و تعادل را حفظ نمایم.
آیا قصد گسترش باشگاه یا انتقال به فضای بزرگ‌تر را دارید؟
بله؛ هدف من در آینده تأسیس باشگاهی بزرگ‌تر و تخصصی‌تر ویژه بانوان با امکانات بیشتر و حتی تشکیل تیم مربیگری است، بااین‌حال دوست دارم فضای صمیمی باشگاه خانگی حفظ شود.
چه چیزی در مربیگری فیتنس برای شما بیشترین لذت را دارد؟
شاهد بودن بر پیشرفت شاگردان، حس رضایت و آزادی آنان و احساس قدرتی که پیدا می‌کنند، برایم انگیزه اصلی و بزرگ‌ترین دستاورد روحی است.
اگر پیامی برای بانوان برازجان که تصمیم ورود به فیتنس را دارند اما تردید می‌کنند دارید، چیست؟
به خودتان فرصت بدهید و به قدرت خود باور داشته باشید. فیتنس صرفاً راهی برای تناسب‌اندام نیست؛ بلکه یافتن توانمندی‌های حقیقی خویش است. آغاز کنید، حتی اگر قدم‌های اولیه کوچک باشد؛ مهم این است که حرکت را شروع کنید.
چشم‌انداز شما برای آینده چیست؟
می‌خواهم باشگاهی تخصصی و بزرگ برای بانوان تأسیس کنم که خدمات مشاوره ورزشی، تغذیه‌ای و حمایت روانی ارائه دهد. باور دارم دختران و زنان شهرم می‌توانند از تمام محدودیت‌ها عبور کنند و به رؤیاهایشان دست یابند.
نظر خود را بنویسید
نام و ایمیل اختیاری هستند. فقط نظر شما ضروری است.